Welcome in Iran!

"Welcome in Iran", een veelgehoorde begroeting. Al vanaf het vliegveld worden we vriendelijk en gastvrij ontvangen en zijn mensen erg behulpzaam. Als ze geen Engels spreken is er binnen no-time iemand die als tolk wil fungeren.

In Tehran verbleven we bij Hamed en Parisa (met 2 kinderen van 5jr en 5mnd). Al op de eerste avond zijn we met vele anderen gaan picknicken in de bergen. Overal in Teheran kun je de overweldigende, kale bergen ten noorden van de stad zien.
De volgende dag (vrijdag, weekend in Iran) leek het of iedereen op hetzelfde idee was gekomen: wandelen en ontbijten in de bergen. Al vanaf vroeg in de ochtend om de warmte voor te zijn. Picknicken lijkt een nationale hobby! 
De 2e dag zouden we met z'n tweeën de touristische attracties van Teheran bezoeken. Als we even in een park zitten worden we aangesproken en hebben een gids voor de rest van de dag. En zo wordt ons regelmatig gevraagd en ongevraagd hulp aangeboden.

Inmiddels zijn we met de bus in Isfahan aangekomen. Gelukkig is het tot nu toe goed gegaan met het vervoeren van de fietsen, al kostte het vanmorgen 3 taxi's, totdat een chauffeur de mogelijkheid en de wil had om ons en de fietsen (op het dak) mee te nemen.

Onze eerste fietservaring (van het busstation naar onze hosts in Isfahan) is goed, ondanks het chaotische verkeer, doordat alle iraniers de regels aan hun laars lappen. Er is één regel; neem zelf voorrang, anders kom je nergens.
Er wordt meer getoeterd dan in NL en nog meer wanneer we als fietser aan het verkeer deelnemen. En direct na de toeter volgt dan weer de begroeting vanuit het open raam; welcome in Iran!